Թափառաշրջիկները քոչվոր բանվորներն էին, ովքեր շրջում էին Միացյալ Նահանգներում, աշխատում էին այնտեղ, որտեղ կարող էին, և երբեք երկար ժամանակ չեն ծախսում որևէ վայրում: Մեծ դեպրեսիան (1929–1939 թթ.) եղել է այն ժամանակ, երբ թվերը, հավանաբար, ամենաբարձրն են եղել, քանի որ այն ստիպել է մոտ 4,000,000 չափահասների լքել իրենց տները՝ սնունդ և կացարան փնտրելու համար:
Ի՞նչ էին անում հոբոսները Մեծ դեպրեսիայի ժամանակ:
Մեծ դեպրեսիայի ժամանակ միլիոնավոր գործազուրկ տղամարդիկ դարձան «թափառաշրջիկներ», անօթևան թափառաշրջիկներ, ովքեր թափառում էին աշխատանք փնտրելու համար: Ժամանակին հպարտ տղամարդիկ թափառաշրջիկները նստում էին ռելսերը կամ ավտոստոպով անցնում Ամերիկայով՝ աշխատանք և ավելի լավ կյանք փնտրելու համար:
Քանի՞ հոբոս կար Մեծ դեպրեսիայի ժամանակ:
Հեծել ռելսերը Մեծ դեպրեսիայի ժամանակ: Շատ մարդիկ, ովքեր հարկադրաբար հեռանում էին ֆերմայից, լսել են աշխատանքի մասին հարյուրավոր մղոն հեռավորության վրա… կամ նույնիսկ կես մայրցամաքից հեռու: Հաճախ միակ ճանապարհը, որին նրանք կարող էին հասնել այնտեղ, ապօրինի բեռնատար գնացքներով ցատկելն էր: Ավելի քան երկու միլիոն տղամարդ և, հավանաբար, 8000 կին դարձել են հոբոներ։
Ինչու՞ տղամարդիկ դարձան հոբոս Մեծ դեպրեսիայի ժամանակ:
Մարդկանց նոր դաս
Առանց աշխատանք և տուն՝ տղամարդիկ ստիպված էին գնալ այնտեղ, որտեղ աշխատանքն էր: Երկրի երկաթուղիների երկայնքով շրջելով վագոններով՝ այս թափառաշրջիկները, ինչպես հայտնի դարձավ, իրենց հետ տարան իրենց քիչ ունեցվածքը և վարեցին քոչվորական ապրելակերպ::
Ինչպիսի՞ն էր կյանքը մեծ դեպրեսիայի ժամանակ թափառաշրջիկների համար:
1930-ականների մեծ դեպրեսիան դժվարություններ ունեցավ ամերիկյան ընտանիքների մեծ մասի համար: Հուզված երիտասարդ և տարեց տղամարդիկ ստիպված էին հեռանալ տնից՝ աշխատանք կամ ուտելու բան փնտրելու համար Հաճախ նրանք նստում էին գնացքները՝ ցատկելով և իջնելով (ածուխից կամ անասունների վագոններից) ուր էլ որ կյանքը լիներ։ լինել ավելի լավ.
