Քանի որ ձայնը արդյունավետորեն տարածվում է ջրի մեջ, դելֆիններն օգտագործում են ձայները էխոլոկացիայի միջոցով՝ կողմնորոշվելու և գոյատևելու համար՝ հայտնաբերելով որսը… Պղտոր ջրերում տեսանելիությունը կարող է չափազանց ցածր լինել, հետևաբար դելֆինները հույս ունեն էխոլոկացիա, այլ ոչ թե տեսողություն՝ որս բռնելու և գիշատիչներից խուսափելու համար:
Դելֆինները սովորո՞ւմ են արձագանքել:
Դելֆինները զարգացրել են էխոլոկացիայի, որը հաճախ հայտնի է որպես sonar, օգնելու նրանց ավելի լավ տեսնել ստորջրյա հատվածը: Գիտնականները կարծում են, որ այս ունակությունը, հավանաբար, ժամանակի ընթացքում դանդաղ է զարգացել: Էխոլոկացիան թույլ է տալիս դելֆիններին «տեսնել»՝ մեկնաբանելով ձայնային ալիքների արձագանքները, որոնք ցատկում են ջրի մեջ իրենց մոտ գտնվող առարկաներից:
Ինչու՞ են դելֆինները ձայներ արձակում:
Ձայները, որ դելֆինները ստորջրյա արձակում են, օգնում են նրանց նավարկելու, սնունդ գտնելու, շրջակա միջավայրի մասին տեղեկություններ հավաքելու և այլ դելֆինների հետ շփվելու համար Այս ձայները ստեղծվում են դելֆինի գլխի ներսում, փչակի տակ և, ընդհանուր առմամբ, առանց օդի արտահոսքի դելֆինի փչակի անցքից:
Ինչու՞ են դելֆիններն օգտագործում բարձր հաճախականություն:
Երբ դելֆինները կամ չղջիկները օգտագործում են էխոլոկացիա, նրանք օգտագործում են բարձր բարձրության աղմուկներ, որպեսզի խուսափեն առարկաներից, որոնք անմիջապես չեն կարող տեսնել, կամ որսը տուն մտնելու կամ գիշատիչից խուսափելու համար:
Ինչու՞ է դելֆինն իր գլուխը դնում գետնին և ձայն տալիս:
Ձայնի պատկերում
Դելֆինների գերզգայուն սոնարը թույլ է տալիս նրանց սահել ջրերի միջով` միաժամանակ հասկանալով իրենց ստորջրյա միջավայրի ձայները: Դելֆինները «կտտոցներ» են ուղարկում, որոնք բերվում են նրանց ճակատի քթի պարկերից Կենտրոնացված աղմուկը դելֆինի կողմից ուղղված է դեպի ջրի կոնկրետ առարկա:
