Պարզապես պարզելու համար, մեզո միացությունը մոլեկուլ է, որն ունի քիրալ կենտրոններ, բայց ունի նաև համաչափության ներքին հարթություն: Սա մոլեկուլը դարձնում է աքիրալ. այն չունի էնանտիոմեր և չի պտտում հարթ բևեռացված լույսը:
Մեզո միացությունն ունի դիաստերեոմերներ:
Մեզո միացությունները ախիրալ են (օպտիկապես ոչ ակտիվ) քիրալ ստերեոիզոմերների դիաստերեոմերներ.
Մեզո միացությունը պե՞տք է ունենա ստերեոկենտրոն:
Մեզո միացությունները կարող են գոյություն ունենալ տարբեր ձևերով, ինչպիսիք են պենտանը, բութանը, հեպտանը և նույնիսկ ցիկլոբուտանը: Պարտադիր չէ, որ դրանք լինեն երկու ստերեոկենտրոն, բայց կարող են ունենալ ավելին:
Մեզո միացություններն ունե՞ն ստերեոքիմիա:
Եթե A-ն մեզո միացություն է, ապա այն պետք է ունենա երկու կամ ավելի ստերեոկենտրոն, ներքին հարթություն, իսկ ստերեոքիմիան պետք է լինի R և S: Փնտրեք ներքին հարթություն, կամ ներքին հայելի, որը գտնվում է բաղադրության միջև։ Ստերեոքիմիան (օրինակ՝ R կամ S) շատ կարևոր է որոշելու համար՝ արդյոք այն մեզո միացություն է, թե ոչ։
Ինչպե՞ս եք տարբերակում մեզո միացությունները էնանտիոմերներից:
Մեզո միացությունները և էնանտիոմերները օրգանական միացություններ են, որոնք պարունակում են ստերեոկենտրոններ: Նրանք տարբերվում են միմյանցից շատ առումներով։ Մեզո միացության և էնանտիոմերների հիմնական տարբերությունն այն է, որ մեզո միացություններն ունեն նույնական հայելային պատկեր, մինչդեռ էնանտիոմերները ունեն ոչ գերադրելի հայելային պատկեր:
