Կուրություն. Մակերեւույթում «Երբ մտածում եմ, թե ինչպես է ծախսվում իմ լույսը» բանաստեղծությունը հաշմանդամության հետ համակերպվելու մասին… Բանաստեղծության վերջում բանախոսը խաղաղություն է գտել իր հաշմանդամության մեջ: Համբերության խոսքերը ցույց են տալիս, որ նա ընդունում է կուրության «նուրբ լուծը» և «կկանգնի ու կսպասի»՝ տեսնելու, թե ինչպես լավագույնս ծառայել Աստծուն:
Ի՞նչ է Միլթոնի թեման, երբ ես մտածում եմ, թե ինչպես է ծախսվում իմ լույսը:
Պոեմը պաշտպանում է բողոքական գաղափարը, որ աշխարհիկ աշխատանքը անհրաժեշտ է անհատի հոգու օգտին, այլ ոչ թե երկրի վրա Աստծո թագավորության իրականացման համար Բանախոսը կարծում է, որ ինքը ավելին ոչինչ չունի: վախենալ Աստծուց, բացառությամբ «դատաստանի», քանի որ նա արդեն նետվել է «խավարի մեջ».«
Ի՞նչ է նշանակում, երբ ես մտածում եմ, թե ինչպես է ծախսվում իմ լույսը:
Խոսողը մտածում է, թե ինչպես է իր ամբողջ լույսը սպառվել («ծախսվել») մինչև կյանքի կեսն ավարտվել: Որպես առանց լույսի մարդ՝ նա այժմ ապրում է մի աշխարհում, որը և՛ «մութ է, և՛ լայն»: … Բանախոսն ասում է, որ իր լույսը կարելի է «ծախսել», և այս բառը հուշում է, որ նա մտածում է նավթի լամպի նման մի բանի մասին:
Ո՞րն է նրա կուրության թեման:
«Նրա կուրության մասին»-ի հիմնական թեմաներն են կորուստը և մարդկային թուլությունը, աստվածաշնչյան իշխանությունն ու պարտականությունը Աստծո հանդեպ, և շնորհը Կորուստ և մարդկային թուլություն. Միլթոնն ուսումնասիրում է կորստի փորձը: նրա տեսողությունը և անհանգստությունը Աստծո հետ իր հարաբերությունների վրա իր կուրության հետևանքների մասին:
Երբ ես նկատի ունեմ, թե ինչպես է ծախսվում իմ լույսի տոնը:
Թեմաներ. Միլթոնի թեմաները «Երբ մտածում եմ, թե ինչպես է ծախսվում իմ լույսը» գրքում, ի սկզբանե բավականին ակնհայտ են: … Բանաստեղծության կեսին տեղի է ունենում փոփոխություն, որը կենտրոնանում է կրոնի վրա և այն գիտակցության վրա, որ Աստված կարիք չունի, որ Միլթոնը գրի իրեն ծառայելու համար ::
