1840-ից 1850 թվականներին Կոնեկտիկուտում, Նյու Հեմփշիրում և Ռոդ Այլենդում վերջին ստրուկները կամ մահացան կամ ազատագրվեցին, և արդյունքում միակ հյուսիսային նահանգը, որտեղ ստրկությունը շարունակեց գոյություն ունենալ 1850 թվականից հետո, էր։ Նյու Ջերսի, որտեղ այն սահմանափակվում էր մինչև 1805 թվականը ծնված ստրուկներով։
Կա՞ ստրկություն հյուսիսային նահանգներում:
Ստրկությունն ինքնին երբեք տարածված չի եղել հյուսիսում, չնայած տարածաշրջանի գործարարներից շատերը հարստացել են ստրկավաճառության և հարավային պլանտացիաներում ներդրումների շնորհիվ: 1774-ից 1804 թվականներին հյուսիսային բոլոր նահանգները վերացրել են ստրկությունը, սակայն ստրկության ինստիտուտը բացարձակապես կենսական նշանակություն է ունեցել հարավի համար:
Ինչպիսի՞ն էին հյուսիսային նահանգների տեսակետը ստրկության մասին:
Հյուսիսը ցանկանում էր արգելափակել ստրկության տարածումը Նրանք նաև մտահոգված էին, որ լրացուցիչ ստրուկ պետությունը հարավին քաղաքական առավելություն կտա: Հարավը կարծում էր, որ նոր պետությունները պետք է ազատ լինեն թույլ տալու ստրկությունը, եթե ցանկանան: քանի որ կատաղած նրանք չէին ցանկանում, որ ստրկությունը տարածվի, և Հյուսիսը առավելություն ունենա ԱՄՆ Սենատում։
Ինչու՞ հյուսիսային նահանգները դեմ էին ստրկությանը:
Ինչպես հարավը ստրկությունը պահպանելու պատճառներ ուներ, այնպես էլ Հյուսիսն ուներ դրան հակադրվելու իրենց պատճառները: Իրականությունն այն է, որ ստրկությանը Հյուսիսի ընդդիմությունը հիմնված էր քաղաքական և հակահարավային տրամադրությունների, տնտեսական գործոնների, ռասիզմի և ամերիկյան նոր գաղափարախոսության ստեղծման վրա
Ինչո՞վ էին տարբերվում ստրկության հյուսիսային և հարավային տեսակետները:
Ինչո՞վ էին տարբերվում ստրկության հյուսիսային և հարավային տեսակետները: Հյուսիսի բնակիչների մեծ մասը կարծում էր, որ ստրկությունը բարոյապես սխալ է… Հարավում մարդկանց մեծ մասը կարծում էր, որ Աստված նախատեսում էր, որ սևամորթները պետք է աշխատուժ ապահովեն սպիտակ «քաղաքակիրթ» հասարակության համար:-Հարավացիները պնդում էին, որ ստրկացած մարդիկ ավելի առողջ և երջանիկ են:
