Բացի անունից, դիսկոտեկի դարաշրջանը երբեք չի ավարտվել: Միայն սանրվածքներն են հնացած Պարային երաժշտությունը, դիսկոտեկի ներկայիս կեղծանունը, դեռ լցնում է ակումբները այստեղից մինչև Տոկիո, և դիսկոտեկի բիթը, այն կայուն հարվածը, որը դիսկով ժոկեյները կոչում են չորս հատակին, դեռևս երաժշտության ընդհանուր հայտարարն է, աննուրբ, բայց չափազանց արդյունավետ:
Դիսկոն վերադառնո՞ւմ է:
2020-ը մեզ շատ կորի գնդակներ նետեց և հանգեցրեց վայրի (և հիասթափեցնող) տարի, բայց դա թույլ տվեց արտիստներին ուսումնասիրել իրենց երաժշտական արմատները և նվիրել մեզ հիանալի սաունդթրեքներ տասնամյակի սկզբում: Դիսկո վերածնունդը, երաժշտության մի միտում, որով շատերը հուզված են, սկսվել է և դեռ պետք է հասնի իր գագաթնակետին:
Ի՞նչը փոխարինեց դիսկոտեկին:
Կրեատիվ վերահսկողության մեծ մասը ձայնագրման պրոդյուսերների և ակումբային դիջեյների ձեռքում էր, ինչը թրենդ էր, որը գերազանցեց պարային-փոփ դարաշրջանը:Մյուս երաժշտական ոճերը, որոնք առաջացել են հետդիսկոյի դարաշրջանում, ներառում են դանս-փոփ, բուգի և Italo disco, որոնք հանգեցրին վաղ այլընտրանքային պարերի, ակումբակենտրոն հաուս և տեխնո երաժշտության զարգացմանը:
Ե՞րբ դիսկոտեկը դուրս եկավ նորաձևությունից:
Դիսկո ապրելակերպ. Հազվադեպ է պարային շարժումը այդքան ճշգրիտ տեղավորվում տասնամյակի ընթացքում: Յոթանասունականների դիսկոտեկը ծնվել է 1970 թվականի Վալենտինի օրը, երբ Դեյվիդ Մանուսկոն բացեց The Loft-ը Նյու Յորքում, և այն արագորեն մարեց 1980-ին::
Ինչու՞ անհետացավ դիսկոտեկը:
Երբ 1970-ականներն ավարտվեցին, դիսկոտեկի դարաշրջանը նույնպես մոտենում էր իր եզրափակիչին: Փոխարենը, այն սպանվեց հասարակական արձագանքի արդյունքում, որն իր գագաթնակետին հասավ1979 թվականի հուլիսի 12-ին Չիկագոյի Comiskey Park-ում տխրահռչակ «Disco Demolition» գիշերով:
