Լատինական լեզուն, որը խոսվում է Բրիտանական կղզիներում հռոմեական օկուպացիայի ժամանակ և դրանից անմիջապես հետո (մ.թ. 43–410): Այն փոխառությունների մեջ բազմաթիվ հետքեր է թողել բրիտանական կելտական (խոսում է Անգլիայի բնիկ կելտական բնակչությունը և նախնիները՝ ուելսերեն, կորնիշերեն և բրետոներեն) և վաղ անգլո-սաքսոներեն (հին անգլերեն)::
Մեծ Բրիտանիան երբևէ խոսե՞լ է լատիներեն:
Բրիտանական լատիներեն կամ բրիտանական գռեհիկ լատիներենը գռեհիկ լատիներեն էր խոսված Մեծ Բրիտանիայում հռոմեական և ենթահռոմեական ժամանակաշրջաններում… Այն գոյատևեց արևմտյան Բրիտանիայի մնացած կելտական շրջաններում և ունեցավ մահացավ մոտ 700 թվականին, երբ այն փոխարինվեց տեղական բրիտանական լեզուներով։
Ի՞նչ լեզվով էին խոսում հին բրիտանացիները:
Բրիտանացիները խոսում էին կղզիական կելտական լեզվով, որը հայտնի է որպես ընդհանուր բրիտանականԲրիտաներենը խոսվում էր ողջ Բրիտանիայի կղզում (ժամանակակից տերմիններով՝ Անգլիա, Ուելս և Շոտլանդիա), ինչպես նաև օֆշորային կղզիներ, ինչպիսիք են Մեն կղզին, Սիլլի կղզիները, Օրկնեյը, Հեբրիդները, Ուայթ կղզին և Շեթլանդը:
Կելտերը խոսում էին լատիներեն?
Մեծ Բրիտանիայի բնակիչները, երբ ժամանեցին անգլո-սաքսոնները, հիմնականում հռոմեացված կելտեր էին, ովքեր խոսում էին լատիներեն և կելտական լեզու, որը ժամանակակից ուելսերենի և կորնիշերենի նախահայրն էր:
Ե՞րբ է լատիներենը եկել Անգլիա:
Քրիստոնյա միսիոներները, որոնք եկան Բրիտանիա 6-րդ և 7-րդ դարերում իրենց հետ բերեցին լատիներեն կրոնական տերմիններ, որոնք մտան անգլերեն՝ վանահայր, զոհասեղան, առաքյալ, մոմ, գործավար, պատարագ:, ծառայող, վանական, միանձնուհի, պապ, քահանա, դպրոց, շառավիղ։
