Գոտին գոյություն ունի տեկտոնական թիթեղներիսահմանների երկայնքով, որտեղ հիմնականում օվկիանոսային կեղևի թիթեղները խորտակվում են (կամ սուզվում) մեկ այլ ափսեի տակ: Երկրաշարժերը այս սուբդուկցիոն գոտիներում առաջանում են թիթեղների միջև սահելու և թիթեղների ներսում պատռվելու պատճառով:
Երկրաշարժերը տարածվա՞ծ են սուզման գոտիներում:
Երկրաշարժերը տեղի են ունենում սուզման գոտիների այլ վայրերում, սուզվող ափսեի ներսում («ներթափական»), որոնք հաճախ ավելի խորն են, քան մակերևույթից մոտ 30 կիլոմետր (19 մղոն), կամ «արտաքին վերելքի» վրա՝ մակերևույթից ընդամենը մի քանի կիլոմետր ցածր, որտեղ թիթեղը սկսում է իր վայրէջքը։
Որտե՞ղ են տեղի ունենում սուզման գոտու երկրաշարժերը:
Սուբդուկցիայի գոտիները տեղի են ունենում ամբողջ Խաղաղ օվկիանոսի եզրին, Վաշինգտոնի, Կանադայի, Ալյասկայի, Ռուսաստանի, Ճապոնիայի և Ինդոնեզիայի օֆշորներումԱյս սուզման գոտիները, որոնք կոչվում են «Կրակե օղակ», պատասխանատու են աշխարհի ամենամեծ երկրաշարժերի, ամենասարսափելի ցունամիների և հրաբխային ամենավատ ժայթքումների համար:
Ինչո՞ւ են սուզման գոտիները ունենում մակերեսային և խորը երկրաշարժեր:
Երկրաշարժերը տեղի են ունենում սուզման գոտիներում տարբեր պատճառներով: Երկու թիթեղների բախման հետ կապված լարումները առաջացնում են գերակա թիթեղների դեֆորմացիա, և, հետևաբար, մակերեսային երկրաշարժեր: Մակերեսային երկրաշարժեր տեղի են ունենում նաև սուզվող սալիկի վրա, երբ կողպված գոտին (նարնջագույն գիծ, Նկար 12.20) պատռվում է:
Ո՞ր սահմանն է առաջացնում երկրաշարժեր
Երկրաշարժերի մոտ 80%-ը տեղի է ունենում այնտեղ, որտեղ թիթեղները իրար են մղվում, որոնք կոչվում են կոնվերգենտ սահմաններ: Կոնվերգենտ սահմանի մեկ այլ ձև բախումն է, որտեղ երկու մայրցամաքային թիթեղները միմյանց են հանդիպում:
