Ճարպային հյուսվածքն աճում է երկու մեխանիզմով՝ հիպերպլազիա (բջիջների քանակի աճ) և հիպերտրոֆիա (բջջի չափի աճ): Գենետիկան և դիետան ազդում են այս երկու մեխանիզմների հարաբերական ներդրման վրա ճարպակալման մեջ ճարպային հյուսվածքի աճի վրա:
Ադիպոցիտների չափը մեծանում է:
Մանկության և պատանեկության ընթացքում ճարպային հյուսվածքը աճում է ճարպային բջիջների չափի (ավելի քիչ չափով) և (առավելապես) այս բջիջների քանակի համակցությամբ: Մեծահասակների մոտ ճարպային բջիջների թիվը հաստատուն է ժամանակի ընթացքում՝ չնայած մեծ շրջանառությանը (տարեկան ճարպային բջիջների մոտ 10%-ը), երբ մարմնի քաշը կայուն է։
Երբ մարդը գիրանում է, ճարպային բջիջներն ավելի են մեծանում:
Քաշի ավելացման և քաշի վերականգնման ժամանակ էներգիա է կուտակվում, ևճարպային բջիջները մեծանում են: Ադիպոցիտների չափսերի լայն շրջանակն ապահովում է հսկայական ճկունություն էներգիայի քանակի համար, որը կարող է պահվել ցանկացած պահի:
Ադիպոցիտների չափը նվազում է:
Իրականում ճարպային բջիջները կամ ճարպային բջիջները կարող են կտրուկ աճել կամ փոքրանալ՝ չափը փոխվելով մինչև 50 անգամ, ասում է Ջենսենը: Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ ճարպային բջիջները հակված են վերականգնելու ճարպը, հատկապես, եթե այդ ճարպը արագորեն կորչում է, օրինակ՝ անառողջ դիետայի կամ քաշի կորստի ինտենսիվ ծրագրի ժամանակ:
Ինչ է տեղի ունենում, երբ ճարպային հյուսվածքը մեծանում է:
Ավելի հաճախ, չափից շատ ճարպային հյուսվածքը հանգեցնում է գիրության, հիմնականում՝ չափից շատ ներքին ճարպից: … Ճարպակալումը մեծացնում է 2-րդ տիպի շաքարախտի առաջացման վտանգը, քանի որ այն ստիպում է մարմնին կայունանալ ինսուլինի նկատմամբ: Այս դիմադրողականությունը հանգեցնում է արյան շաքարի բարձր մակարդակի, ինչը վնասակար է առողջության համար:
