Ոսպով ամենահայտնի ապուրը գալիս է ոչ թե դասական խոհանոցի ձեռնարկից, այլ Հակոբի և Եսավի աստվածաշնչյան պատմությունից: Իրականում, ոսպի օգտագործումը ավելի հեռուն է գնում պատմության մեջ: Ենթադրվում է, որ ոսպը ծագում է Մերձավոր Արևելքից, առաջին հատիկաընդեղենը երբևէ մշակված:
Ո՞վ է առաջին անգամ պատրաստել ոսպով ապուր:
Ոսպը հայտնաբերվել է Ֆրանկտի քարանձավի պալեոլիթի և միջոլիթյան շերտերում Հունաստան (9,500-ից 13,000 տարի առաջ), վերջ-մեսոլիթյան դարաշրջանում Մյուրեյբեթում և Թելում: Աբու Հուրեյրան Սիրիայում և մ.թ.ա. 8000 թվականին թվագրվող վայրեր Երիքովի տարածքում: Արիստոֆանեսն այն անվանել է «ամենաքաղցր ճաշատեսակներից»:
Որտեղի՞ց է առաջացել ոսպը:
Ոսպը հատիկաընդեղեն է, սերմեր բույսերի ընտանիքից, որը կոչվում է fabaceae, որը ներառում է նաև գետնանուշ և սիսեռ:Ոսպի մասին ամենահին վկայությունը մեզ տանում է դեպի Հին Հունաստան և Սիրիա, մոտ 13,000 տարի առաջ: Տեսնելով որպես աղքատ կամ ցածր խավերի համար նախատեսված սնունդ՝ ոսպն օգտագործվում էր ապուրներ, հաց և մի տեսակ շիլա պատրաստելու համար։
Ո՞ր երկիրն է ամենաշատ ոսպ ուտում
Կանադա-ն առաջին երկիրն է մեկ շնչի հաշվով սպառման առումով՝ ոսպի հիմնական սպառողների շարքում, որին հաջորդում են Նեպալը (X կգ/տարի), Ավստրալիան (X կգ/տարի)։), Թուրքիա (X կգ/տարի) և Հնդկաստան (X կգ/տարի):
Ո՞ր էթնիկ խումբն է ուտում ոսպ:
Եսավը՝ առաջնեկը, իր անդրանիկ իրավունքը վաճառում է Հակոբին ոսպի շոգեխաշելու դիմաց։ Ոսպը մնում է Մերձավոր Արևելքի և հնդկական սննդակարգի հիմնական բաղադրիչըև տարածված է ամբողջ աշխարհի խոհանոցներում:
