Հույն փիլիսոփա Արիստոտելը (մ.թ.ա. 384–322 թթ.) ամենավաղ գրանցված գիտնականներից մեկն էր, ով արտահայտեց ինքնաբուխ առաջացման տեսությունը, այն գաղափարը, որ կյանքը կարող է առաջանալ ոչ կենդանի նյութից: Արիստոտելը առաջարկեց, որ կյանքը առաջանում է ոչ կենդանի նյութից, եթե նյութը պարունակում է թոքաբորբ («կենսական ջերմություն»):
Ո՞վ է ինքնաբուխ սերնդի հայրը
Ինքնաբուխ առաջացման տեսությունը վերջապես դրվեց 1859 թվականին երիտասարդ ֆրանսիացի քիմիկոս, Լուի Պաստերի-ի կողմից: Ֆրանսիայի գիտությունների ակադեմիան հովանավորել է ինքնաբուխ սերունդն ապացուցող կամ հերքող լավագույն փորձի մրցույթ։
Ե՞րբ է ձևավորվել ինքնաբուխ առաջացման տեսությունը:
Ինքնաբուխ սերնդի տեսությունը, որն առաջին անգամ համապարփակորեն դրվել է Արիստոտելի կողմից իր «Կենդանիների սերնդի մասին» գրքում մոտ 350 մ.թ.ա. որպես առնետներ, ճանճեր և թրթուրներ փտած մսի և այլ քայքայվող իրերի մեջ։
Ո՞վ հերքեց ինքնաբուխ սերնդի տեսությունը:
«Ինքնաբուխ սերունդը» այն գաղափարն էր, որ կենդանի օրգանիզմները կարող են գոյանալ ոչ կենդանի նյութից: 19-րդ դարի վերջին, քիմիկոս Լուի Պաստերի և կենսաբան Ֆելիքս Պուշեի միջև տեղի ունեցած դիմակայության ժամանակ, որը կազմակերպվել էր Ֆրանսիայի գիտությունների ակադեմիայի կողմից, Պաստերը հայտնի է մի փորձով, որը տապալեց տեսությունը:
Ո՞վ է տվել կենսագենեզի տեսությունը:
Հայեցակարգային առումով բիոգենեզը երբեմն վերագրվում է Լուի Պաստերին-ին և ներառում է այն համոզմունքը, որ բարդ կենդանի էակները ծագում են միայն այլ կենդանի էակներից՝ վերարտադրության միջոցով: Այսինքն՝ կյանքը ինքնաբերաբար չի առաջանում ոչ կենդանի նյութից, որը եղել է ինքնաբուխ սերնդի դիրքը։
