Շեքսպիրն օգտագործում է Շայլոկը այս պիեսը, որպեսզի առաջացնի կարեկցանքի, բայց նաև ատելության զգացումներ այս պիեսում չարագործի` հրեայի նկատմամբ: Այնուամենայնիվ, դուք չեք կարող կարեկցանք չզգալ նրա իրավիճակի համար, քանի որ նրան միշտ կվերաբերվեն որպես չարագործի:
Ինչու՞ պետք է մենք կարեկցանք Շայլոկի հանդեպ:
Պիեսի սկզբնական փուլում Շայլոկը ներկայացվում է որպես հրեշ, և շատ հանդիսատեսներ բացարձակապես համակրանք չունեին Շայլոկի նկատմամբ, սակայն մեր օրերում, ընդհանուր առմամբ, շատերը մեծապես կարեկցում են Շայլոքին: Սա կարող է լինել մի շարք պատճառներով, ինչպիսիք են՝ փոխվող վերաբերմունք կրոնի կամ փոփոխվող հասարակության նկատմամբ
Արդյո՞ք Շայլոքը արժանի է համակրանքի:
Շայլոքը պարզապես արձագանքում է նույն կերպ, որ նա իր ողջ կյանքում մարդկանց արձագանքել է իրեն:Այնուամենայնիվ, անարդար կլինի քրիստոնյաներին անվանել որպես գարշելի ռասիստներ և Շայլոքին նկարագրել որպես անօգնական զոհ, որն արժանի է մեր լիակատար համակրանքին: Շայլոկը նույնպես մեղք է գործել իր մարմնի և արյան դեմ։
Կա՞ ինչ-որ համակրելի բան Շայլոքի մասին:
Թեև վաղ պատկերումները կենտրոնացած էին փողի հանդեպ նրա մոլուցքի վրա, տասնիններորդ և քսաներորդ դարերի ներկայացումները կերպարը ներկայացնում էին որպես իր հանգամանքների և ժամանակների զոհ: … Բայց պիեսի հետհոլոքոստի բեմադրություններից շատերը Շայլոքին ներկայացնում են որպես մարդ, եթե ոչ ամբողջովին համակրելի, կերպար
Ինչպե՞ս է Շեքսպիրը Շայլոկին դարձնում համակրելի կերպար:
Շայլոքն արժանի է համակրանքի
' Ահա, որտեղ Շեքսպիրն է մեր համակրանքն առաջացնում՝ ստիպելով մեզ հասկանալ, թե ինչպես է Շայլոքը տառապել իրեն շրջապատող քրիստոնյաների նախապաշարմունքների պատճառով: Նա բացատրում է իր վրեժխնդրության դրդապատճառները ռացիոնալ ձևով՝ ցույց տալով, թե ինչպես է իր գործողությունները ոչնչով չեն տարբերվում քրիստոնյաներից:
