ՀԱՄԼԵՏ. Օ՜, եթե այս չափազանց ամուր մարմինը հալվի, հալվի և վերածվի ցողի: Նրա կանոնը «ինքնասպանություն է»
Ի՞նչ է նշանակում, որ այս չափազանց պինդ մարմինը հալվի:
Պինդ մարմինը հալչում է, ինչը ցույց է տալիս, որ նա ուզում էր անհետանալ կամ մահանալ: Հավիտենականը վերաբերում է Աստծուն, իսկ կանոնը վերաբերում է ինքնասպանության կամ ինքնասպանության դեմ օրենքին: Համլետը նկարագրում է աշխարհը որպես հոգնած, հնացած, հարթ և անշահավետ:
Ի՞նչ է նշանակում, որ այս չափազանց պինդ մարմինը հալեցնում է հալվելը և վերածվում ցողի:
Մենախոսության առաջին երկու տողերում նա ցանկանում է, որ իր ֆիզիկական ես-ը դադարի գոյություն ունենալ - ում, առանց նրանից պահանջելու մահացու մեղք գործել. չափազանց պինդ մարմինը կհալվի, կհալվի և կվերածվի ցողի մեջ»։ Այս մենախոսությունը ցույց է տալիս Համլետի խորը սերը հանգուցյալ թագավոր Համլետի հանդեպ:
Ո՞վ ասաց, որ այս չափազանց կեղտոտ մարմինը հալեցնում է հալոցքը և կվերածվի ցողի:
Գործողություն 1, տեսարան 2, Համլետը-ը կարճ քննարկում է իր հետ ինքնասպանության դրական և բացասական կողմերի մասին: ՀԱՄԼԵՏ. Օ՜, եթե այս չափազանց աղտոտված մարմինը հալվի, հալվի և լուծվի ցողի մեջ, Կամ որ հավիտենականը չուղղեր Իր կանոնը «ինքնասպանության դեմ»:
Ի՞նչ է ասում Համլետը իր երկրորդ մենախոսության մեջ:
Ես Համլետի երկրորդ մենախոսությունը, մենք առերեսվում ենք վճռական Համլետի հետ, ով տենչում է վրեժ լուծել իր հոր համար: « Այ, դու խեղճ ուրվական, մինչ հիշողությունը տեղ է զբաղեցնում/ Այս ցրված աշխարհում: Հիշիր քեզ:»: Համլետը խղճում է իր հորը, ով չկարողացավ ապաշխարել իր մեղքերի համար և, հետևաբար, դատապարտված է քավարանում: