Պելագրան առաջին անգամ հայտնաբերվել է իսպանացի գյուղացիների շրջանում Դոն Գասպար Կազալի կողմից 1735-ին նողկալի մաշկային հիվանդություն, այն կոչվում էր «mal de la rosa» և հաճախ սխալմամբ շփոթում էին բորոտության հետ: Pellagra-ն երբեմն կոչվում է չորս D-ների հիվանդություն՝ դերմատիտ, փորլուծություն, դեմենցիա և մահ:
Ինչպե՞ս է սկսվել պելագրան:
Առաջնային պելագրան է պայմանավորված դիետայի պատճառով, որը չի պարունակում բավարար քանակությամբ նիասին և տրիպտոֆան Երկրորդական պելագրան պայմանավորված է սննդակարգում նիասին օգտագործելու վատ ունակությամբ: Սա կարող է առաջանալ ալկոհոլիզմի, երկարատև փորլուծության, կարցինոիդ համախտանիշի, Հարթնուպ հիվանդության և մի շարք դեղամիջոցների, ինչպիսին է իզոնիազիդը:
Ո՞վ է ուսումնասիրել պելագրան 1914 թվականին:
1914 թվականին ԱՄՆ. Հանրային առողջապահության ծառայության բժիշկ Ջոզեֆ Գոլդբերգերը(1874-1929) արդեն հայտնի էր ԱՄՆ-ի համաճարակների դեմ պայքարում իր հաջողությամբ, երբ նրան խնդրեցին հետաքննել պելագրան:
Ե՞րբ է հայտնաբերվել պելագրայի դեղամիջոցը:
1937-ին հետազոտող Կոնրադ Էլվեհջեմը պարզեց, որ նիկոտինաթթուն կամ նիասինը կանխում և բուժում է պելագրան շների մեջ: Այն աշխատում է նաև մարդկանց մոտ: Նիացինը B խմբի վիտամիններից է: 1930-ականների ընթացքում մեծ քայլեր կատարվեցին՝ հասկանալու, թե ինչպես են վիտամիններն աշխատում մեր օրգանիզմի քիմիայում:
Որտե՞ղ է հայտնաբերվել պելագրան:
Պելագրան տարածված է աշխարհի աղքատ մասերում, ինչպիսիք են Աֆրիկան և Հնդկաստանը, որտեղ եգիպտացորենը (կամ եգիպտացորենը) հիմնական սննդամթերք է: Դա պայմանավորված է նրանով, որ եգիպտացորենը տրիպտոֆանի և նիասինի աղքատ աղբյուր է: Միացյալ Նահանգներում պելագրան տարածված էր 1900-ականների սկզբին հարավում, որտեղ եգիպտացորենը մեծ դեր էր խաղում սննդակարգում:
